نام چندلایی تا حدودی به توضیح این تخته‌ها کمک می‌کند. تخته‌هایی که چندلایی نام دارند از فشرده‌شدن چند لایه ورق چوبی بهم تشکیل شدند اما چگونگی قراردادن این لایی‌ها روی هم است که باعث تمایز انواع مختلف آن می شود.

تخته‌های چندلایی با چسب و به طور ظریف کنارهم قرار می‌گیرند و اصطلاحا نام پلای وود را می‌گیرند. دلیل چسباندن این تخته‌ها بهم مستحکم کردن آنهاست. امروزه تعداد لایه‌های این تخته‌ها اعداد مختلفی دارد اما در ابتدای ورود به بازار، این تخته‌ها از سه لایی تشکیل می‌شدند و همین امر باعث شد که نام سه لایی روی آن ماندگار شود. لایی‌ها به مرور زمان زیاد شدند و در حال حاضر تخته‌های با ۱۳ لایی نیز در بازار وجود دارند.

شاید هنوز نیز برخی سازندگان برای ساخت محصولات چوبی از نئوپان و ام‌دی‌اف استفاده کنند. این دو نوع چوب در گذشته بسیار محبوب بود اما با ظهور تخته‌های چندلایی از کاربرد انواع قدیمی چوب‌ها کم شد. مزیتی که تخته‌های چندلایی را بر دیگر چوب‌ها برتری می‌دهد استحکام آن است. مستحکم‌بودن این تخته‌ها به وزنشان ربطی ندارد و حتی گاهی وزن چندلایی کمتر از مدل‌های قدیمی است.

برای نصب چوب‌ها در ارتفاع بالا، سنگینی آن می‌تواند مشکل‌ساز باشد و هزینه‌های حمل و نقل نیز به وفور بیش‌تر خواهند بود. مزیت دیگر ضدآبی است. شهرهای مرطوب با بارندگی‌های شدید چوب‌های معمولی را می‌پوسانند. چندلایی هندی با چسب ضدآب بهم متصل می‌شود و این احتمال را کاملا از بین می‌برد.

چندلایی‌ها در ابعاد بزرگ تولید می‌شوند و زیبایی منحصر به فردی را به بیننده القا می‌کنند. سطوح خمیده نیز به راحتی با چندلایی هندی قابل پوشش است و ریسک ترک‌خوردگی را به هیچ عنوان ندارد.